«Πειστική λύση, εδώ και τώρα, για τη διάσωση του Μαρινόπουλου»
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26519&subid=2&pubid=114050230
Κυριακή, 3 Ιουλίου 2016
Νίκος Καραγεωργίου, πρόεδρος ΕΣΒΕΠ
Υπέρ της συμμετοχής του «Σκλαβενίτη» στο σχέδιο διάσωσης της «Μαρινόπουλος», ως την καλυτερη δυνατή λύση τάσσεται μιλώντας στην «Η» ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Επώνυμων Προϊόντων, τονίζοντας πως πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία η κατάρρευση της ιστορικής αλυσίδας που θα έχει αλυσιδωτές συνέπειες στο σύνολο της οικονομίας. Ο κ. Νίκος Καραγεωργίου υπογραμμίζει επίσης πως ο επενδυτής που θα αναλάβει τον ρόλο του «λευκού ιππότη» θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί γενναία από τις τράπεζες, ώστε η αγορά να μπορέσει να στηρίξει το εγχείρημα σωτηρίας και να συναινέσει σε ένα «κούρεμα» που όμως θα είναι διαχειρίσιμο.
Συνέντευξη στον Γιώργο Μανέττα.
Πώς βλέπετε την πρόθεση του «Σκλαβενίτη» να συμμετέχει ενεργά στο σχέδιο διάσωσης της «Μαρινόπουλος»;
Με μια λέξη, μακάρι. Δεν σας κρύβω ότι όλοι στην αγορά παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις γύρω από την υπόθεση του «Μαρινόπουλου», ο οποίος αντιπροσωπεύει το 1% του ΑΕΠ. Θεωρώ, ότι μια συντονισμένη δράση από τον «Σκλαβενίτη», τις τράπεζες και το Δημόσιο μπορεί να δώσει τη λύση. Μην ξεχνάτε ότι οι επιπτώσεις από ενδεχόμενη κατάρρευση της «Μαρινόπουλος» θα είναι τεράστιες. Υπολογίζεται ότι θα συμπαρασύρει 2.500 επιχειρήσεις, ενώ χιλιάδες εργαζόμενοι θα μείνουν χωρίς δουλειά. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν το μέγεθος της καταστροφής.
Ποια αντίδραση πιστεύετε θα έχουν οι προμηθευτές στην περίπτωση που υπάρξει πρόταση για γενναίο «κούρεμα» των απαιτήσεών τους; Μέχρι ποιο ποσοστό θα συμφωνούσαν;
Καταρχάς, πρέπει έστω και μερικώς να καλυφθούν οι υποχρεώσεις προς τους προμηθευτές, γιατί διαφορετικά οι αντιδράσεις θα είναι αλυσιδωτές. Και δεν κινδυνολογώ. Από εκεί και πέρα, η συμμετοχή του κάθε προμηθευτή θα εξαρτηθεί από το ύψος του «κουρέματος». Εάν δεν προσδιορισθεί το ποσοστό του «κουρέματος», είναι δύσκολο κανείς εκ των προτέρων να το αποδεχθεί ή να το απορρίψει. Σε κάθε περίπτωση θεωρώ πως το «κούρεμα» πρέπει να είναι σε λογικά επίπεδα.
Τι θα γίνει με την τροφοδοσία των καταστημάτων από εδώ και πέρα; Και το λέω αυτό, γιατί αρκετοί τάχθηκαν κατά της εξυγίανσης, ζητώντας την κήρυξή της σε καθεστώς πτώχευσης…
Εάν επιτευχθεί μια πειστική συμφωνία που θα δίνει πραγματική λύση με επίκεντρο τον Σκλαβενίτη τότε θα αρχίσει να αποκαθίσταται. Εάν αναλάβει η οικογένεια Σκλαβενίτη, η οποία διαχρονικά έχει δείξει τα καλύτερα δείγματα γραφής και οι προμηθευτές την λατρεύουν, τότε δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Αυτή θα είναι η λιδία λίθος. Σε διαφορετική περίπτωση, είναι δύσκολο για τους προμηθευτές να αναλάβουν ένα τέτοιο ρίσκο να δίνουν εμπόρευμα στην εταιρεία έως ότου ληφθούν οι οριστικές αποφάσεις για την υπαγωγή στο άρθρο 99, τη στιγμή μάλιστα που έχουν ήδη μεγάλα άνοιγμα στην «Μαρινόπουλος». Δεν θεωρώ ότι θα διακινδυνέψουν να αυξήσουν το ρίσκο, και να βρεθούν με τη σειρά τους εκτεθειμένες προς τις τράπεζες και τους δικούς του πιστωτές.
Ζητάτε λοιπόν μια πειστική λύση εδώ και τώρα, ώστε να αρχίσει να αποκαθίσταται η τροφοδοσία των καταστημάτων και να υπάρχουν πιθανότητες επιτυχίας του εγχειρήματος…
Αυτό είναι το ζητούμενο Για να αρχίσει να ανακάμπτει η εταιρεία πρέπει να αναλάβει ένας καινούριος ιδιοκτήτης που θα χρηματοδοτηθεί γενναία, ώστε η αγορά να μπορέσει να στηρίξει ένα τέτοιο νέο σχήμα και να συναινέσει σε ένα «κούρεμα» που όμως θα είναι διαχειρίσιμο. Είναι απαραίτητο αυτός που θα αναλάβει τη διάσωση, να έχει εξασφαλίσει τη στήριξη όλης της αγοράς. Δεν μπορεί να συμπεριφέρεται όπως έκανε ο Μαρινόπουλος, που τα τελευταία χρόνια ίσως και περισσότερο πλήρωνε όποτε ήθελε, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα σε όσους συνεργάζονταν μαζί του. Είναι αναγκαίο να αλλάξουν όλα στην «Μαρινόπουλος», με κύριο άξονα τη γενναιόδωρη στήριξη των τραπεζών. Για να μπορέσει να επιστρέψει η πελατεία κάτω από την ταμπέλα, του Σκλαβενίτη, που είναι μια δυνατή εταιρεία. Έτσι, υπάρχουν πιθανότητες επιτυχίας.
Τι λέτε για το ενδεχόμενο που προκριθούν άλλες λύσεις πέραν της συμμετοχής του Σκλαβενίτη, όπως για παράδειγμα η είσοδος ξένου fund όπως ακούγεται ή η μετοχοποίηση των χρεών;
Η μετοχοποίηση των κερδών δεν συζητάτε καθόλου, καθώς αυτή τη στιγμή η συμμετοχή σε μια τέτοια εταιρεία είναι σαν να αγοράζει ζημιές. Επίσης, το ενδιαφέρον των ξένων funds που φαίνεται να υπάρχει είναι απλά φήμες, και τίποτα μέχρι στιγμής δεν έχει εκφραστεί με σαφήνεια.
Πολλοί αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν μια τόσο μεγάλη επιχείρηση να έφθασε στο σημείο της απόλυτης κατάρρευσης, με τόσο ισχυρούς μετόχους. Ποια είναι η γνώμη σας;
Η κακή διαχείριση και η συνεχής επέκταση σε περίοδο ύφεσης θεωρώ πως έπαιξε βασικό ρόλο στην εικόνα που έχει σήμερα η «Μαρινόπουλος».
Να θυμίσω την περίπτωση Αρβανιτίδη, μια αποτυχημένη κίνηση αλλά και η έλλειψη δυνατών brands στα ράφια των καταστημάτων, κάτι που απομάκρυνε τους καταναλωτές. Επίσης, η αποχώρηση των Γάλλων, η οποία δεν έγινε συμπτωματικά, ήταν το οριακό σημείο από το οποίο και μετά άρχισε να πέφτει.
Λιανεμπόριο
Υγιής η συγκέντρωση δυνάμεων
Τα τελευταία χρόνια αυξάνεται το φαινόμενο συγκέντρωσης της αγοράς των σούπερ μάρκετ σε μεγαλύτερα σχήματα. Πόσο σας ανησυχεί η ισχυροποίηση των λιανεμπορικών δικτύων;
Το φαινόμενο αυτό έχει δύο όψεις. Από τη μια πλευρά, πράγματι ο συγκεντρωτισμός πλήττει περισσότερο τους προμηθευτές, ωστόσο όλα έχουν ένα όριο. Είναι μια διελκυστίνδα, στην οποία δεν έχει κάποιος να χάσει, και πάντα βρίσκει την ισορροπία του. Όσο απαραίτητα είναι τα ράφια του σούπερ μάρκετ για τους προμηθευτές, άλλο τόσο τα σούπερ μάρκετ χρειάζονται τους προμηθευτές για να γεμίσουν τα ράφια τους. Και για να συνεχίζουν να γεμίζουν τα ράφια πρέπει να ισχύουν δυο πράγματα: η φερεγγυότητα και η ασφάλεια, και η κερδοφορία. Εάν ένα από τα δύο δεν καλύπτεται, δεν μπορεί να γίνει η συναλλαγή. Καμία επιχείρηση δεν δίνει εμπορεύματα τη στιγμή που χάνει χρήματα, και από την άλλη το σούπερ μάρκετ δεν μπορεί να μείνει με τα ράφια του άδεια. Από την άλλη, η συγκέντρωση είναι νομοτελειακή αλλά και υγιής εξέλιξη, γιατί οι προμηθευτές αισθάνονται σιγουριά και επίσης υπάρχει μια ομαλή ροή της αγοράς.
